«بابا رضا» داستان برای من از یک نام شروع شد. بابارضا. برای اولین باری که این نام را شنیدم خیلی توجهم را جلب نکرد و بیشتر شبیه عبارت‌های ناملموسی بود که برایم جالب نیست.
آن هم وقتی بابا رضا همان امام رضا باشد. تا به حال نشنیده بودم کسی امام رضا را بابا رضا صدا بزند. اما قضیه ظاهرا جدی تر از آن بود که به راحتی از کنارش رد شوم. این شد که به دنبال یافتن چیستیِ این عبارت واژه «بابا رضا» را در گوگل جستجو کردم.
شب های ولادت امام رضا بود و مشهدمان پر از زائز. شاید حال و هوای این روزا مرا بیشتر ترغیب کرد تا بیشتر بخواهم بدانم که قصه «بابا رضا» چیست. از یکی دوتا از دوستان هیئتی ام شنیدم که ظاهرا یک مداح جوان کنسرتی برگزار کرده و در آن سرود بابا رضا را خوانده است.
کدام مداح؟ روح الله رحیمیان. اصلا نامش را هم نشنیده بودم. گناه روح الله این بود که آهنگ خوانده و نتیجتا مورد غضب اصحاب هیئت و مداحان و هیئتی ها قرار گرفته. داستان برایم جالب تر هم شده بود.
لپ کلام معترضین و مخالفین این بود که هیئت را به موسیقی و آهنگ چه کار؟ اصلا چرا کسیکه مداح اهل بیت است باید آهنگ بخواند ولو اینکه آهنگ مذهبی باشد؟
کنجکاوی من هم گل کرد و همانطور که گفتم رفتم و نماهنگ را در سایت آپارات پیدا کردم و دیدم.
با شروع ویدئو، موسیقی لطیفی شروع به نواختن کرد. از آن دسته موسیقی هایی که روح آدم را پرواز میدهد و از این زمین کوفتی جدا می کند. همان لحظات اول ارتباط خوبی با آهنگ «بابا رضا» گرفتم. وقتی روح الله رحیمیان شروع به خواندن کرد دیگر روی زمین نبودم. صدای فوق العاده و روحانی روح الله در کنار موسیقیِ زیباتر، همه و همه دست به دست هم داد تا گذر زمان را هم متوجه نشوم.
از خاطرات کودکی ایرانیها در حرم امام رضا خواند. از سرسره بازی روی سنگهای حرم، از دویدن ها و بازی های کودکانه، از ارتباط ساده و عاشقانه کودکان با حرم امام رضا.
شک ندارم برای چند دقیقه احساس نمیکردم که ۲۰ و اندی سال از عمرم گذشته است. دوباره حس و حال کودکی ام زنده شد و خودم را همان کودک بازیگوش دیدم که در حرم آقا امام رضا در حال بازی کردن است.
گذشته از تمام انتقاداتی که مخالفین نسبت به ماجرای بابارضا مطرح کرده اند این آهنگ اثرات مثبت زیادی از خود به جا خواهد گذاشت. نسل دهه هشتادی ها و نودی ها باید امام رضای ما دهه شصتی ها و هفتادی ها را بشناسند. بدانند که دین و مذهب آن چیزی نیست که در شبکه های اجتماعی دیده می شود.
متاسفانه تبلیغات زیادی علیه مذهب ما و به شکل عمومی تر علیه دین صورت گرفته است. امروزه دشمنان اهل بیت در حال ساخت آثاری مانند فیلم منحوس عنکبوت هستند تا چهره ای ناموجه از دین و مذهب نشان دهند. در این میان تلاش های ما بچه هیئتی ها برای نشان دادن قشنگی های مذهبمان چقدر کمرنگ شده است.
به امید روزی که نسل آینده هم بدانند هیچ کسی مانند اهل بیت مهربان نیست و چهره ظاهری که شبکه های تلویزیونی معاند ضد اسلام مثل منوتو و ایران اینترنشنال از دین نشان می دهند هدفش تنها و تنها تخریب دین است. کی رفته ای ز دل که تمنا کنم تو را ؟
